Deze bandenwissel bleek later vervelende gevolgen te hebben. Eduard crashte namelijk meteen in de eerste bocht met een highsider, terwijl de snelheid op dat moment erg laat was. Naderhand werd er in de pitbox gezocht naar een oorzaak voor deze crash. Na onderzoek bleek dat de afstelling van de motor geen oorzaak voor het incident kon zijn. Ook uit de data kon niets vreemd geconstateerd worden. Naar alle waarschijnlijkheid was een fout in de bandenproductie de boosdoener.  

Doordat hij onder de motor terecht was gekomen, deed zijn linkerschouder erg veel pijn. Hierdoor was de deelname aan de race van zaterdag onzeker. Ondanks deze schouderblessure werd besloten om toch mee te doen aan de kwalificaties en de race.

Op zaterdagochtend was het voor Eduard erg lastig om het vertrouwen terug te vinden in de eerste kwalificatie. Deze kwalificatie werd er dan ook niet een om in te lijsten.

De tweede kwalificatie was ook niet noemenswaardig, hoewel Eduard toch progressie boekte door een 21^e startplek te veroveren. Vanwege de schouderblessure waren de matige kwalificaties geen verrassing.

Door een goede start wist Eduard meteen een aantal plaatsen naar voren te schuiven en de eerste ronde al de zestiende positie te bemachtigen. Na deze uitstekende eerste ronde was het tempo van de andere rijders was echter lastig bij te benen voor hem.

Een opdrogende baan zorgde voor een opmars; de rondetijden verbeterden, waardoor hij uiteindelijke een 12^e positie wist te bemachtigen.

Helaas gooide, opnieuw, de regen in de laatste twee ronden roet in het eten. Eduard kon de stijgende lijn niet doortrekken, en moest twee plaatsen prijs geven.  

Door als 14^e de finishlijn te passeren wist Eduard, tot grote tevredenheid van het team, het maximale uit dit raceweekend te halen.